خب
قبول نشدم
به همین تلخی
قبل از ازمون هیچ علاقه ای به قبول شدن یا قبول نشدن نداشتم. درواقع اصلا دلم نمیخواست برم و ازمون بدم. برام تفاوتی نداشت.
اما بعد از برگزاری ازمون نمیدونم چرا یهو قبول شدنم انقدر برام مهم شد و میتونم بگم تا حدودی شد بلیط بخت ازمایی.
یه راه در رو که میتونستم از شرایط فعلیم فرار کنم و یه پله بالاتر برم. نزدیکتر بشم به ارامش و امنیت. (این حس و بعد ازمون پیدا کردم)
که نشد. :)
خدایا شکرت. میدونم و مطمئنم حتما خیری توش هست.
پ.ن : این روزها درگیر خوندن کتاب دنیای سوفی هستم. پیشنهاد میکنم حتما حتما حتما یکبار هم که شده این کتابو بخونید. انگار یه جورایی دوربین زندگیو برده عقب تر و داره یه صفحه گشترده تریو جلوی چشم ادم نمایش میده. فوق العاده دوست داشتنیه. گاهی کسل کننده و در صفحاتی، بسیار بسیار جذاب.
درباره این سایت