شاهین کلانتری عزیز در مطلبی که اتفاقی امروز دیدمش با عنوان

ما نه تنبلیم نه کمال‌گرا، ما…

به نکته ای اشاره کرده که خیلی قابل توجه و تامل بود.

برای همین تصمیم گرفتم اینجا بنویسم و پیشنهاد کنم حتما بخونیدش.


یه جمله فوق العاده از همون متن: "اغلب ما نه تنبلیم، نه کمال گرا. ما طمع کاریم. در نتیجه از اضطراب انتخاب میان گزینه های مختلف فلج میشویم. چون ادم طمع کار دوست ندارد چیزی را از دست بدهد."


قبلا که به خودم نگاه میکردم و میدیم که همه چیز رو میخوام و اون هم در سطح خوبش (و همین موضوع باعث میشد یا عقب بمونم یا شروع نکنم یا دیر شروع کنم یا راضی نباشم از روند و وسط راه نیمه کاره رها کنم و .) فکر میکردم مشکل از کمال گرایی و کمال طلبیم باشه. امروز که این مطلبو خوندم دیدم اقای کلانتری درست میگه. قبل از اینکه مشکل کمال گرایی باشه طمع کاریه. میترسم و دوست ندارم چیزی رو از دست بدم. و این باعث میشه نتونم کامل روی یه موضوع پیش برم و درش ماهر بشم. فقط به هر چیزی یه نوکی دارم میزنم. باید روی انتخاب های آتیم و شیوه زندگی الانم تجدید نظر کنم.


مشخصات

آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها